Leczenie zaburzeń odżywiania
Zaburzenia odżywiania to problem psychologiczny, który ma podłoże genetyczne oraz psychospołeczne. Są widoczne pewne zmiany w funkcjonowaniu, które mogą przemawiać za występowaniem zaburzeń odżywiania. Należą do nich:
Niezadowolenie z własnego wyglądu
Zmiana zachowań związanych z przyjmowaniem pożywienia ( kupowanie niskokalorycznych produktów, unikanie jedzenia z rodziną)
Stwierdzenia mówiące o zbyt dużej masie ciała (często przy obiektywnie zaniżonej wadze)
Utrata masy ciała lub nagłe przybranie na wadze
Nagłe rozpoczęcie uprawiania sportu lub stosowania restrykcyjnej diety
Pogorszenie stanu zdrowia ( wypadanie włosów, próchnica, zajady, osłabienie , senność)
Wśród zaburzeń odżywiania wyróżniamy ANOREKSJĘ – czyli jadłowstręt psychiczny prowadzący do osiągnięcia jak najniższej masy ciała. Anoreksja przejawia się przekonaniem, że jest się do niczego, że nie spełniamy niczyich oczekiwań. Często redukcja wagi daje poczucie złudnej kontroli nad jedynym obszarem życia jakim jest waga. Redukcja wagi generuje skrajne emocje – od uczucia ulgi po gigantyczne wyrzuty sumienia i poczucie porażki. Do utraty wagi może prowadzić głodówka, przyjmowanie mikroporcji pożywienia, intensywna aktywność fizyczna, wymioty, środki przeczyszczające. Waga najczęściej stale spada – doprowadzając do stanu zagrożenia życia.
Drugim często diagnozowanym problemem jest BULIMIA. Żarłoczność psychiczna, bo taką drugą nazwę ma to zaburzenie, charakteryzuje się pojawianiem częstych napadów niekontrolowanego objadania. W ich następstwie pojawiają się działania mające na celu zapobieganie wzrostowi masy ciała – wymioty, przeczyszczanie. Osoby cierpiące na BULIMIĘ często mają prawidłową masę ciała.
Zaburzenie z NAPADAMI OBJADANIA SIĘ jest podobne do bulimii. Różni je od żarłoczności psychicznej fakt, iż osoby nie podejmują po napadzie działań mających na celu niedoprowadzenie do przybrania na wadze – nie wymiotują, nie przeczyszczają się.
ORTOREKSJA to strach przed niezdrowym jedzeniem obserwowany jako obsesja. Ortoreksja wynika z problemów psychicznych, które przekładają się na chęć kontrolowania wszystkiego, co trafia na talerz.
Psychoterapia
Psychoterapia to wyjątkowy rodzaj spotkania i rozmowy gdzie słuchamy się nawzajem, szanujemy się , budujemy zaufanie i rozwiązujemy problem. Czym zatem różni się od spotkania z przyjacielem , rodziną, współpracownikiem? Psychoterapia to cykl spotkań stricte ukierunkowany na zmianę dotychczasowego sposobu życia, poznanie przyczyn problemu, nazwanie błędnych schematów i wypracowanie nowych sposobów radzenia sobie. Zmianę do której dążymy opisują poniższe kroki:
- Rozpoznanie nieadekwatnych reakcji emocjonalnych, zachowań i nawyków
- Trening nowych sposobów komunikacji i wyrażania emocji
- Budowanie pozytywnej samooceny i samoakceptacji
- Nauka adekwatnych reakcji i sposobów radzenia sobie ze stresem
- Rozpoznanie i nazwanie trudności
- Zdystansowanie się od problemu, przyjęcie innej perspektywy
- Odnalezienie źródła problemu
- Identyfikacja błędnych kół
- Modyfikacja błędnych przekonań o sobie, innych, o świecie czy o przyszłości
Uważam, że nie ma sytuacji bez wyjścia i nie ma problemu, którego nie dałoby się rozwiązać, dlatego też pracuje w podejściu poznawczo-behawioralnym, które jest jednym z najskuteczniejszych sposobów pracy terapeutycznej. Jak sama nazwa wskazuje, terapia poznawczo-behawioralna to metoda bazująca na pracy z myślami, wyobrażeniami, uwagą, a także typowymi zachowaniami i reakcjami na konkretne wydarzenia czy bodźce. Terapia koncentruje się na analizie i zrozumieniu wspomnianych myśli, zachowań, emocji, a także bazuje na stosowaniu różnorodnych technik poznawczych i behawioralnych pomagających w zmianie. W zależności od problemu sięgam po odpowiednie narzędzia. Zaczynając od tabel zapisu myśli i emocji, przez kontrolowane odraczanie niepożądanych zachowań, psychoedukację, odgrywanie ról, po eksperymenty behawioralne „w terenie”. Pracując w tym nurcie jestem aktywnym uczestnikiem sesji, często odpowiednimi pytaniami nakierowuje na nowe, prawidłowe rozwiązania. Psychoterapia poznawczo-behawioralna to także praca własna pomiędzy sesjami. Zadania domowe odgrywają dużą role w procesie zrozumienia i zmiany.
O mnie
W 2009 roku ukończyłam studia magisterskie na kierunku Psychologia na Uniwersytecie Humanistycznym SWPS w Warszawie. Ze względu na zainteresowanie tematyką zaburzeń odżywiania w 2010 roku ukończyłam podyplomowe studia na kierunku Psychodietetyka także na Uniwersytecie SWPS. Obecnie uczestniczę w czteroletnim szkoleniu dla psychoterapeutów w Centrum Terapii Poznawczo-Behawioralnej w Warszawie, będąc tym samym w procesie certyfikacji psychoterapeutycznej. Swoje dotychczasowe doświadczenie zbudowałam na bazie licznych staży odbytych w szpitalach klinicznych m.in. Psychiatrycznym Szpitalu Tworkowskim w Pruszkowie czy w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu im. dr. Wł. Biegańskiego w Łodzi oraz prowadząc od 2009 roku terapię indywidualną oraz małżeńską w Poradniach Psychologicznych.
Pomagam osobom, które cierpią z powodu depresji, problemów adaptacyjnych, nerwicy, lęków, zaburzeń odżywiania, czy też z powodu niskiego poczucia własnej wartości. Pracuję także z parami/małżeństwami oraz rodzinami które doświadczyły zdrady, przemocy, borykają się z problemami w obszarze życia seksualnego czy też problemami wychowawczymi.
Swoją pracę poddaję stałej superwizji indywidualnej oraz grupowej u certyfikowanych superwizorów PTP oraz PTTPB.
