Wsparcie w problemach adaptacyjnych
Zaburzenia adaptacyjne są reakcją na ciężki stres, na nowe lub trudne wydarzenia życiowe jak np. utrata pracy, zmiana miejsca zamieszkania, rozwód, rozpad przyjaźni, wyprowadzka dzieci z domu rodzinnego, rodzicielstwo, zmiana szkoły, nowa praca, choroba. Zaburzenia te są często naturalną reakcją organizmu i zdarza się, że po jakimś czasie przemijając. Bywa jednak, że dyskomfort przeciąga się w czasie i wtedy dobrze jest porozmawiać z psychoterapeutą. Czasem wystarczy jedno bądź kilka spotkań aby zmienić swoje nastawienie i odzyskać wewnętrzny spokój.
Zaburzenia adaptacyjne mogą przejawiać się poprzez:
Silne obawy, lęk
Spadek motywacji do działania
Trudności organizacyjne
Obniżony, „depresyjny” nastrój
Senność lub bezsenność
Brak apetytu
Psychoterapia
Psychoterapia to wyjątkowy rodzaj spotkania i rozmowy gdzie słuchamy się nawzajem, szanujemy się , budujemy zaufanie i rozwiązujemy problem. Czym zatem różni się od spotkania z przyjacielem , rodziną, współpracownikiem? Psychoterapia to cykl spotkań stricte ukierunkowany na zmianę dotychczasowego sposobu życia, poznanie przyczyn problemu, nazwanie błędnych schematów i wypracowanie nowych sposobów radzenia sobie. Zmianę do której dążymy opisują poniższe kroki:
- Rozpoznanie nieadekwatnych reakcji emocjonalnych, zachowań i nawyków
- Trening nowych sposobów komunikacji i wyrażania emocji
- Budowanie pozytywnej samooceny i samoakceptacji
- Nauka adekwatnych reakcji i sposobów radzenia sobie ze stresem
- Rozpoznanie i nazwanie trudnośc
- Zdystansowanie się od problemu, przyjęcie innej perspektywy
- Odnalezienie źródła problemu
- Identyfikacja błędnych kół
- Modyfikacja błędnych przekonań o sobie, innych, o świecie czy o przyszłości
Uważam, że nie ma sytuacji bez wyjścia i nie ma problemu, którego nie dałoby się rozwiązać, dlatego też pracuje w podejściu poznawczo-behawioralnym, które jest jednym z najskuteczniejszych sposobów pracy terapeutycznej. Jak sama nazwa wskazuje, terapia poznawczo-behawioralna to metoda bazująca na pracy z myślami, wyobrażeniami, uwagą, a także typowymi zachowaniami i reakcjami na konkretne wydarzenia czy bodźce. Terapia koncentruje się na analizie i zrozumieniu wspomnianych myśli, zachowań, emocji, a także bazuje na stosowaniu różnorodnych technik poznawczych i behawioralnych pomagających w zmianie. W zależności od problemu sięgam po odpowiednie narzędzia. Zaczynając od tabel zapisu myśli i emocji, przez kontrolowane odraczanie niepożądanych zachowań, psychoedukację, odgrywanie ról, po eksperymenty behawioralne „w terenie”. Pracując w tym nurcie jestem aktywnym uczestnikiem sesji, często odpowiednimi pytaniami nakierowuje na nowe, prawidłowe rozwiązania. Psychoterapia poznawczo-behawioralna to także praca własna pomiędzy sesjami. Zadania domowe odgrywają dużą role w procesie zrozumienia i zmiany.
O mnie
W 2009 roku ukończyłam studia magisterskie na kierunku Psychologia na Uniwersytecie Humanistycznym SWPSw Warszawie. Ze względu na zainteresowanie tematyką zaburzeń odżywiania w 2010 roku ukończyłam podyplomowe studia na kierunku Psychodietetyka także na Uniwersytecie SWPS. Obecnie uczestniczę w czteroletnim szkoleniu dlapsychoterapeutów w Centrum Terapii Poznawczo-Behawioralnej w Warszawie, będąc tym samym w procesie certyfikacji psychoterapeutycznej. Swoje dotychczasowe doświadczenie zbudowałam na bazie licznych staży odbytychw szpitalach klinicznych m.in. Psychiatrycznym Szpitalu Tworkowskim w Pruszkowie czy w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu im. dr. Wł. Biegańskiego w Łodzi oraz prowadząc od 2009 roku terapię indywidualną oraz małżeńską w Poradniach Psychologicznych.
Pomagam osobom, które cierpią z powodu depresji, problemów adaptacyjnych, nerwicy, lęków, zaburzeń odżywiania, czy też z powodu niskiego poczucia własnej wartości. Pracuję także z parami/małżeństwami oraz rodzinami które doświadczyły zdrady, przemocy, borykają się z problemami w obszarze życia seksualnego czy też problemami wychowawczymi.
Swoją pracę poddaję stałej superwizji indywidualnej oraz grupowej u certyfikowanych superwizorów PTP oraz PTTPB.
